Ik passeerde in de kringwinkel voorbij dit prikbordje destijds.
Het moest mee maar ik zag niet in waarom. Toch voelde het mee te moeten. Maar waarom?
En ik bleef daar maar ronddraaien. Met dezelfde vraag innerlijk: maak mij duidelijk waarom ik dit dan moet hebben?
Na lange tijd zag ik het in beeld. Ik nam het mee en werkte dit beeld uit.
Dan stond het in de keuken en begon het idee te rijpen om nog attributen te verzamelen die op 1 of andere manier connecteren met een geschreven tekst. Ik begon automatisch te verzamelen zonder te weten waarom.
Zo begon ik de zolder te vullen met hebbedingetjes.
En zo ontstond ook het idee voor een poëzievoorstelling/wandeling in een tuin of in de natuur.
Het daagt mij uit te gaan zoeken naar creatieve voorstellingen van een tekst.
Het is zeker nog niet klaar, het mag rijpen. Maar superleuk om te doen!
Begin je automatisch aan iets zonder te weten waarom? Of trek je naar iets in de winkel zonder te weten waarom?
Stel je niet téveel vragen en volg/doe gewoon. De antwoorden komen gaandeweg wel. Misschien morgen, volgende week, over 6 maanden...
Dat is blind vertrouwen en kan wel eens tot leuke verrassingen leiden!
Het hoofd beredeneert, het hart activeert.
ps: heb je een leuke tuin met wat plaats of een leuk plekje in de natuur en wil je die openstellen voor mijn poëzievoorstelling in de toekomst? Ik kijk ernaar uit.
