Annemie, dat ben ik.

Van kindsbeen af, speelt taal en woord een grote rol in mijn leven.

De voordrachtwedstrijden van het Davidsfonds in ons dorp, die koester ik.

Ik liet mijn poëziealbums rondgaan bij familie en vrienden.

Dan kwam er een schrift met mooie teksten die ik daarin bijhield.

Later begon ik zelf wat te rijmen.

Nog later, vooral in moeilijke momenten in m'n leven, trok ik me op aan de woorden en spreuken die her en der op het juiste moment op mijn weg leken te komen.

Gaandeweg kreeg ik zelf ingevingen die ik begon neer te schrijven, 'scheuten' zoals ik ze noem.

Deze groeiden uit tot een verzameling tekstjes en poëzietjes.

Ze gaven en geven me zelf vaak de moed, kracht, troost, liefde en levensvreugde die ik nodig had en heb.